Wino

Chodzący do kina niemieccy widzowie w roku 1919 nie przypuszczali, że właśnie przed nimi otwierają się wrota do nowej potęgi kinematografii, błyszczącej brawurowym, szybkim montażem, który trwalej pozostanie w ich pamięci. A także gigantycznym sukcesem, wielką rolą polskiej chwały artystycznej, która w Niemczech już siedziała parę dobrych lat. Kosztowny i innowacyjny film szybko przepłynął Atlantyk i wywarł niemałe wrażenie na Fabryce Snów, powoli kreśląca bilet panny Negri do jeszcze większego powodzenia. Znana "Madame du Barry" jest też pod tytułem "Passion", przez co dotarła klarowniej do amerykańskiej widowni. Pokazana w filmie osiemnastowieczna Francja, końcówka panowania Ludwika XV, początki i tragiczny koniec jego następcy musiały Stany Zjednoczone - przy tym zawrotnym montażu i niepokojącym nastroju - zadziwić. Wiadomo, że najlepiej swą historię przedstawiają obywatele danego kraju; reżyser Ernst Lubitsch, autor wielu przewrotnych i wspaniałych filmów ("

  Ten nowy blogger jest... ach! okropny! Nie, nie, nie, ja wracam do maszyny do pisania i artykułów prasowych-papierowych, bo z tym się żyć nie da (a jak się uprzemy, to i bez tego będziemy szczęśliwi). Wiecie co? Znalazłam świetny gif  z "Lady Hamilton", który jest odbiciem lustrzanym mojej miny na to dziadostwo. I oczywiście, co, co? Nie! ja nie jestem głupia, by nie móc znaleźć na to sposobu - tego nie mogę tutaj dać, ni wkleić. Musicie go zobaczyć, proszę, oto link:  Mina, z jaką Emma P. przyjęła odejście od klasycznej strony bloggera na rzecz modnego, prostego dziadostwa.  Ta-dam! Jestem zła.  Aż muszę sprawdzić, jakim to cudem pozostałe stare gify działają. Wszystko działa. Jeśli ktoś byłby słodki i uprzejmy i mi w tym pomógł, dziękować będę z całego serca. A teraz, zagniewana, przygaszona i fukająca na świat cały przystąpię do recenzji filmu, który widziałam miesiąc temu.  LADY HAMILTON 1941 Vivien Leigh Laurence Olivier Gladys Cooper  Pewnego dnia do Larry'ego tel