ZDJĘCIA

Moje stylizacje na gwiazdy kina niemego i dźwiękowego:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brat Larry

Obraz
Mnie po prostu duma rozpiera, kiedy film uwielbiam, a następnie - nieważne, czy mija dzień, miesiąc czy rok, znajduję jego pierwowzór literacki!  A rozpiera mnie duma, ponieważ wiem, jak trudno jest coś opisać - o wiele łatwiej jest na obraz spojrzeć i się nim zachwycić niż szczegół po szczególe opisywać i go wpleść w całość; na deser dodam, że końcowy rysopis jest wtedy bardzo dobry, kiedy czytelnik z przyjemnością sobie to wyobraża. To trudna sztuka; potrzeba cierpliwości, wyobraźni i samozaparcia, toteż coraz to więcej ludzi odpoczywa przy filmach niż na "rozszyfrowywaniu", co drogi autor miał na myśli... Kino od początku czerpało pomysły z literatury. Mnóstwo starych filmów to ekranizacje ówczesnych sławnych powieści i sztuk. Pragnę je poznać! Wtedy zrozumienie tworzenia z TAKĄ teatralizacją jest łatwiejsze. W Polsce, owszem, gdy poszperamy w najbardziej zakurzonych miejscach znajdziemy dawne pisane świętości... ale to naprawdę mały, mały , maleńki procent te...
Czytaj więcej

After all tomorrow is another day

Obraz
Ja tak dzisiaj króciusieńko zajmę Waszą uwagę. Powiedzieć tylko chciałam, że miło mi było czytać Wasze opinie, wracać do pięknego, utraconego świata z każdym starym filmem... i ja myślę, że to będzie trwało do końca mych dni, lecz naprawdę teraz, w czasie upadków, zwątpień i nieszczęść - ach! pisać o tym nawet nie chcę, każdy to zna - jest mi trudno na tę stronę zaglądać i cokolwiek pisać.  Jeśli kogoś z Was zdenerwowałam swym niezdecydowaniem i milczeniem, ja przepraszam, ale widocznie tak miało być. Może coś kiedyś jeszcze napiszę, zjawię się na Waszych stronach... Na razie chciałam tylko podziękować i życzyć Wam piękniejszego jutra!
Czytaj więcej

Czy pani cierpi? Nie tak bardzo.

Obraz
Aleksandra Dumas-Syna często można było spotkać w teatrach, ale nie skupionego na granej sztuce, a interesującego się pięknymi paniami. W wiosenny wieczór roku 1844 przysiadł się przy scenie i spoglądał tak na lewo i prawo, pozdrawiając znane mu ślicznotki, gdy jego uwagę zwróciła "niby figurynka z saskiej porcelany" Marie Duplessis.  Los chciał ich połączyć; młodego pisarza zaproszono do loży, w której siedziała wystrojona w mleczną biel czarnowłosa piękność z upiętymi kameliami na ramieniu. Marie Duplessis to właściwa Dama kameliowa. Historię, spisaną cztery lata później monsieur Dumas oparł bardzo dokładnie na swym gorzko-słodkim romansie z oczytaną i pięknie grającą na pianinie Francuzką. Mademoiselle , z domu Plessis stała się we wczesnym wieku - bowiem zaledwie lat szesnastu - znaną kurtyzaną, co pozwoliło jej zakosztować słodkości wiedzy. Będąc zwykłą chłopką mogła o tym przywileju tylko pomarzyć. Romans trwał ponad rok, przerwany nagłym listem Dumas. Opusz...
Czytaj więcej