ZDJĘCIA

Moje stylizacje na gwiazdy kina niemego i dźwiękowego:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brat Larry

Obraz
Mnie po prostu duma rozpiera, kiedy film uwielbiam, a następnie - nieważne, czy mija dzień, miesiąc czy rok, znajduję jego pierwowzór literacki!  A rozpiera mnie duma, ponieważ wiem, jak trudno jest coś opisać - o wiele łatwiej jest na obraz spojrzeć i się nim zachwycić niż szczegół po szczególe opisywać i go wpleść w całość; na deser dodam, że końcowy rysopis jest wtedy bardzo dobry, kiedy czytelnik z przyjemnością sobie to wyobraża. To trudna sztuka; potrzeba cierpliwości, wyobraźni i samozaparcia, toteż coraz to więcej ludzi odpoczywa przy filmach niż na "rozszyfrowywaniu", co drogi autor miał na myśli... Kino od początku czerpało pomysły z literatury. Mnóstwo starych filmów to ekranizacje ówczesnych sławnych powieści i sztuk. Pragnę je poznać! Wtedy zrozumienie tworzenia z TAKĄ teatralizacją jest łatwiejsze. W Polsce, owszem, gdy poszperamy w najbardziej zakurzonych miejscach znajdziemy dawne pisane świętości... ale to naprawdę mały, mały , maleńki procent te...
Czytaj więcej

Bombą w serce i ekran

Obraz
Wróciłam z wycieczki rowerowej, kiedy to pogoda - wredna ta istota - zmoczyła całą moją koszulkę i czoło. Przebrałam się w letni pasiasty kostium, taki zawijany u dołu, z białym sznureczkiem na szyi, taki kostiumik letni wyjęty z szafy z lat 30., by następnie zjeść obiad. Czy pamiętam, co jadłam? Nie, nawet nie chciałam tego pamiętać. Chciałam zapamiętać ich: Paskudny, bo obiecujący puszczać od poniedziałku do piątku Bustera Keatona i Charliego Chaplina kanał ATM Rozrywka zbuntował się i gdy tylko kabelki się przepalą, puszcza raz na dwa tygodnie film, który ja już widziałam i ten oto najbardziej z nimi kojarzony. Powtarzają w nieskończoność " Generała " (to jedyny film Keatona na tym kanale), no, Charliego może puszczają i jego filmy, ale jest ich mało... zbyt mało! I to jedyni niemi artyści, których telewizja polska zna. Ale... ...ale tamtego dnia trafiłam szczęśliwie na "Dyktatora". A o tym filmie mam Szanownemu Państwu wiele do powiedzenia. ...
Czytaj więcej

Czy pani cierpi? Nie tak bardzo.

Obraz
Aleksandra Dumas-Syna często można było spotkać w teatrach, ale nie skupionego na granej sztuce, a interesującego się pięknymi paniami. W wiosenny wieczór roku 1844 przysiadł się przy scenie i spoglądał tak na lewo i prawo, pozdrawiając znane mu ślicznotki, gdy jego uwagę zwróciła "niby figurynka z saskiej porcelany" Marie Duplessis.  Los chciał ich połączyć; młodego pisarza zaproszono do loży, w której siedziała wystrojona w mleczną biel czarnowłosa piękność z upiętymi kameliami na ramieniu. Marie Duplessis to właściwa Dama kameliowa. Historię, spisaną cztery lata później monsieur Dumas oparł bardzo dokładnie na swym gorzko-słodkim romansie z oczytaną i pięknie grającą na pianinie Francuzką. Mademoiselle , z domu Plessis stała się we wczesnym wieku - bowiem zaledwie lat szesnastu - znaną kurtyzaną, co pozwoliło jej zakosztować słodkości wiedzy. Będąc zwykłą chłopką mogła o tym przywileju tylko pomarzyć. Romans trwał ponad rok, przerwany nagłym listem Dumas. Opusz...
Czytaj więcej